Καίγεται για μια ακόμα φορά το σύμπαν!

Κάθε χρόνο, κάθε καλοκαίρι, απο την μέρα που γεννήθηκα , από την κούνια, μυρίζω  την μυρωδιά του καμένου πεύκου, του καμένου έλατου .

Στα χρόνια που μεγάλωνα με την πρώτη φωτιά που ξέφευγε άκουγα για ευθύνες , για ύποπτους δακτύλους , εξωγενείς παράγοντες που καίνε τη χώρα μου. Και όσο περνούσε ο καιρός αυτοί συνέχιζαν να καίνε χωρίς να τους τιμωρεί κανείς.

Εν τω μεταξύ καίγονταν δάση πανέμορφα. Μια τεράστια τέτοια φωτιά στο Μαίναλο αποτέλεσε αφορμή η κυβέρνηση Σημίτη με την τότε υπουργό Βάσω Παπανδρέου να δώσει όλο το χαρτοφυλάκιο των πυρκαγιών στην πυροσβεστική υπηρεσία, ξηλώνοντας την δασική από τον πρωταγωνιστικό και κυρίαρχο ρόλο της.

Πολλοί μίλησαν τότε για έγκλημα. Και ακόμα γι αυτό μιλούν.

Θα πω μόνο πως  τα πρώτα χρόνια βιώσαμε τραγελαφικές καταστάσεις και μετρήσαμε  αμέτρητα στρέμματα καμένης γης.

Και κατόπιν ήλθε εκείνο το 2007 που κάηκε η Πελοπόννησος. Που καίγονταν χωριά ολόκληρα και άνθρωποι και βιος.

Ηλεία, Μεγαλόπολη, Αρτεμιδα, Ανδρίτσαινα, Κορινθία, Λακωνία, Αρκαδία. Η χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Οι “ύποπτοι δάκτυλοι” σαν χταπόδι είχαν αγκαλιάσει την Ελλάδα θαρρείς και την κρατούσαν από τον λαιμό μέχρι να πεθάνει από την ασφυξία. Ενώ κάποιοι άλλοι “αμέριμνοι δάκτυλοι” έκαναν μπαρμπεκιου με 7 μποφόρ!

Στο τέλος ο κύριος υπαίτιος του εγκλήματος που τιμωρήθηκε για  εσχάτη προδοσία της κυβέρνησης Καραμανλή και της χώρας ήταν ο στρατηγός άνεμος!

Και η Ελλάδα καιγόταν συνεχώς.Και μαθήματα δεν παίρναμε ποτέ. Αγαπούσαμε ωστόσο και αντιμετωπίζαμε με δέος τους πυροσβέστες μας ,γατί έτσι πρέπει. Και γιατί εκείνοι μόνο εμάς είχαν και έχουν και εμείς μόνον αυτούς είχαμε και έχουμε. 

Ακατάπαυστα μέσα στις φλόγες η χώρα.

Σε ζωντανή μετάδοση οι Ελληνες παρακολουθούμε για χρόνια  την ολική συντριβή της φύσης. Άλλοτε με φωνές και αγανάκτηση που δεν υπάρχει κράτος, άλλοτε ρίχνοντας φάσκελα στην οθόνη για τις χωματερές που δημιουργήσαμε ,  για τα σύρματα της ΔΕΗ που διατηρούμε και που είναι δεινοί εμπρηστές εδώ και δεκαετίες και ενίοτε ρίχνοντας μαυρο στην οθόνη .Για την κάλπη ούτε λόγος.

Από τη μέρα που γεννήθηκα η χώρα μου καίγεται. Καίγεται από μένα και σένα, από άλλους, εισπνέει δηλητήριο. Καίγεται από τα σκουπίδια, από τους Νέρωνες , από τα ξερά χόρτα που δεν κόπηκαν πλάι στο σπίτι που με το πρώτο τσαφ σκάει το  μπουρλότο!

Και έφτασε η τραγωδία στο Μάτι. Και τώρα τα δένδρα γίνονταν άνθρωποι και σπίτια. Και δρόμοι με αδιέξοδα. Και ουρλιαχτά. Την χώρα μου εδώ δεν την έκαψε ο ύποπτος δάκτυλος ούτε ο στρατηγός άνεμος ,ούτε οι αδιέξοδοι δρόμοι. ΌΟΧΙ!  Εδώ ευθύνες είχε η κυβέρνηση της εποχής. Και τα προβλήματα αλλά και οι αιτίες μπηκαν κάτω από το τεράστιο χαλί και χάλι της χώρας που περπάτησε άνετα στα γιατί μιας τεράστιας τραγωδίας με τόσους νεκρούς  και έφτασε στην επόμενη..

Η χώρα να καίγεται ακόμα .

Οι ευθύνες έβαλαν φερετζέ. Και ονομάζονται κλιματική αλλαγή.

Η περσινή τραγωδία της Εύβοιας .Τα σπίτια που καίγονται και οι άνθρωποι που τα αφήνουν να καούν.  Χωριά κουφάρια. Και υπεύθυνο υπουργό εισαγόμενο να έχει να επιτελεί την επιβεβλημένη έξωση. Η τραγωδία στο Μάτι έγινε το τεράστιο άλλοθι των επόμενων τραγωδιών. Κατεστραμμένη φύση ,  κατεστραμμένο βιός, μετέωροι άνθρωποι άδεια κουφάρια.

Φωνές που ζητούν η βοήθεια να έρθει από αέρος ,το 112 που ζητά το άδειασμα των οικισμών, χωριά που ετοιμάζονται μόνα τους να αντιμετωπίσουν τον εχθρό. Σε πόσα μέτωπα μάχης να είναι επαρκής η χώρα; Από τότε που γεννήθηκα καίγεται η χώρα μου.

Από τότε που μεγάλωσα μετράω την μοναξιά μου και την οργή μου που απέχει από μένα και από η φροντίδα της πολιτείας . Που ζω και αισθάνομαι την  απουσία του κράτους. 

Και φέτος στο ίδιο έργο.

Μαύρο παντού. Φωτιές παντού. Οργή , φωνή, απόγνωση. Και μετά σιωπή. Ένας σιωπηλός θυμός. Αυτόν που πια  κανείς δεν φοβάται.Γιατί είναι σιωπηλός. Μόνο σιωπηλός. 

Την άγρια κραυγή της φύσης όμως που έρχεται μέσα από τα έγκατα της την άκουσες;

Όσο δυνατοί και αν νομίζουν πως είναι οι άνθρωποι ,οι εκάστοτε κυβερνώντες και έτοιμοι να στείλουν στη λήθη και αυτές τις ατέλειωτες εικόνες καταστροφής με σχέδια επί χάρτου και αποτελέσματα ντροπής , όταν η φύση θα φέρει το τσουνάμι των ευθυνών δεν θα διαλέξει εκείνους που ευθύνονται.

Σε έναν πόλεμο τέτοιο πάντα την πληρώνουν οι άμαχοι.