Η Αυτοδιοίκηση σε κρίση αξιοπιστίας – Της Τζένης Σουκαρά

Η τελευταία ημέρα του συνεδρίου της ΚΕΔΕ δεν θα μείνει στην ιστορία για τις αποφάσεις της, αλλά για το θέαμα που πρόσφερε.
Όσοι έχουμε καλύψει συνέδρια γνωρίζουμε άλλωστε πως η πρώτη και η τελευταία ημέρα είναι οι πιο σημαντικές. Και αυτό συνέβη και στην Αλεξανδρούπολη.
Η πρώτη ημέρα μετά τις δηλώσεις Λιβάνιου ήταν απογοητευτική για τους αιρετούς.Εκεί και έπεσε μερικώς η αυλαία του συνεδρίου. Την τελευταία ημέρα όμως αναδείχθηκαν πιο σοβαρά πράγματα.
Τα ρεπορτάζ έγκριτων συναδέλφων κατέγραψαν τις αντεγκλήσεις, τις φωνές, τις αμφισβητήσεις διαδικασιών και ένα ψήφισμα που τελικά εγκρίθηκε με λιγότερο από το 50% των παρόντων συνέδρων. Μια εικόνα πρωτοφανής για έναν θεσμό που υποτίθεται ότι εκφράζει τη θεσμικότητα και την ενότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Η άρνηση του προεδρείου να προχωρήσει εγκαίρως σε καταμέτρηση, όπως ζητούσε επίμονα η μειοψηφία, και η ένταση που ακολούθησε, αποκαλύπτουν όχι μόνο ένα πρόβλημα διαδικασίας, αλλά και μια βαθύτερη κρίση εμπιστοσύνης. Το προεδρείο μοιάζει να επιλέγει την πολιτική της “καλής σχέσης” με την κυβέρνηση, τη στιγμή που η βάση των αιρετών βιώνει ακριβώς το αντίθετο: απαξίωση, οικονομική ασφυξία και απουσία διαβούλευσης.
Η Αυτοδιοίκηση δεν μπορεί να πορεύεται διχασμένη ούτε να λειτουργεί με όρους κομματικής πειθαρχίας. Οι δήμαρχοι και οι αιρετοί αξίζουν μια ηγεσία που να τους εκπροσωπεί πραγματικά – όχι να τους διαχειρίζεται.
Αν κάτι απέδειξε το συνέδριο της ΚΕΔΕ, είναι ότι η υπομονή στη βάση τελειώνει και η ανάγκη για νέα, συλλογική πορεία είναι πιο επιτακτική από ποτέ.