Αυτό που έρχεται κρύο και αντί να τραγουδάς Αρλέτα, τρέχεις να σωθείς από τις πολικές αρκούδες του Μαρουσάκη και των συν αυτώ οι οποίες προσγειώνονται σε αεροδρόμιο και μετά θαρρείς “καλπάζουν” στην ελληνική επικράτεια, πώς να το προσπεράσεις;
Αυτό το τζάμπα άγχος ποιος θα σου το πληρώσει αγάπη μου; Σου πληρώνουν το γιατρό; Όχι.
Ακούει και ο Αθηναίος πως θα χιονίσει στην Αττική και ξηλώνει ό,τι κασκόλ του έχει απομείνει. Διότι χαρά το λες αυτό να χιονίσει στο Λεκανοπέδιο; Πώς θα πάει στη δουλειά; Πού θα αφήσει το παιδί; Πότε θα ανοίξει ο δρόμος και για πόσες ημέρες; Άδεια θα είναι αυτή ή ρεπό απλήρωτο; Και αφού ρίξει μια ματιά στο ντουλάπι και βεβαιωθεί πως έχει κονσέρβες μιας εβδομάδας, τι στο καλό, τότε μπορεί να παίξει χιονοπόλεμο.
Μετεωρολόγοι και σεισμολόγοι μου φαίνεται πως τα τελευταία χρόνια επιθυμούν διακαώς τα “κλικ” του διαδικτύου.
Και κάνουν τζάμπα πανικό!
Οι μεν τρελαίνονται με τις ..”7 πληγές του Φαραώ”, οι δε με την πρόβλεψη του εγκέλαδου που πάντα έρχεται..
Μου πληρώνει κανείς το ξενύχτι; Όχι!
Θα την πατήσουμε να το ξέρεις και θα καταντήσουμε ανέκδοτο παγκοσμίως .Αυτοί θα λένε να βγούμε έξω, εμείς απαθείς θα μένουμε μέσα, θα κτυπάει το 112, εμείς θα κουνιόμαστε παραδομένοι στην συντέλεια, αυτοί θα μαλώνουν για τα ρίχτερ, για τις θέσεις που κατέχουν, για την πρόβλεψη, ενώ οι Μετεωρολόγοι θα διακρίνουν έντονο καιρικό φαινόμενο πάνω από την σκηνή μας.
Δεν είναι αστεία αυτά, κατάντια είναι πατριώτη!
Με αυτά και με εκείνα πέρασε και η “ΑVGI”, που μου έφερνε, εδώ που τα λέμε, “ψιλοαριστερό μούτρο”.
Το ημερολόγιο δείχνει τον Γενάρη στο φινάλε του και οι Πρωτοχρονιάτικές πίτες που αισίως θα λέγονται Αποκριάτικες κόβονται με αποφασιστικότητα.
Οι αιρετοί τρέχουν πανικόβλητοι να προλάβουν παρουσία, ευχή, πίτα, άντε και καμιά γυροβολιά. Ενίοτε η γυροβολιά γίνεται την ώρα των δώρων και της λαχειοφόρου.
Πόσα να δώσει και ο αιρετός;
Ξεκινά μαθαίνω το έργο των πεζοδρομίων στην Κόρινθο.
Μαθαίνω πως η οδός Αδειμάντου θα έχει την τιμητική της. Ανήλιαγη, απαξιωμένη στο κέντρο των γεγονότων. Ρίγη συγκίνησης !
Δεν έχουν αλλάξει ούτε γλόμπο από τότε που ο εξηντάρης είδε τον ήλιο για πρώτη φορά!
Η συζήτηση για το Δημοτικό Θέατρο Κορίνθου ανέδειξε όλες τις παθογένειες τούτης της πόλης. Όταν αφήνεις σημειωματάκια πάνω στα μπουτόν για να μην πέσουν οι κοιλοδοκοί στο κεφάλι του οποιουδήποτε, όταν σαπίζουν τα υπόγεια από υγρασία, πιστεύει κανείς πως αγάπησε κάποιος από αυτούς που άσκησαν διοίκηση τον πολιτισμό; Την αισθητική;Σε παρακαλώ!
Ακόμα ηχούν στα αυτιά μου οι αγωνίες του αείμνηστου σκηνοθέτη του Θεατρικού Εργαστηρίου Γιώργου Τζαβάρα . Αλήθεια τι γίνεται εκείνο το μοναδικό βεστιάριο του Θεάτρου;
Σάπισε και αυτό στα βρεγμένα υποστυλώματα;
Τζάμπα πήγε και η ιστορία του Θεατρικού Εργαστηρίου; Ελπίζω πως όχι!
Σωστή κίνηση η αντιδημαρχία Αθλητισμού του δήμου Κορινθίων να μεταφερθεί στο Στάδιο της Κορίνθου.
Πολλά ακούγονται για χρέη ομάδων στο δήμο.
Δεν γνωρίζω το θέμα. Ελπίζω σε δικαιοσύνη. Στις ίσες ευκαιρίες για όλους και στις υποχρεώσεις που αναλογούν στον καθένα .
Είναι πολύ εύκολο να γίνεις παράγοντας σε τούτον τον τόπο αλλά κάνε κάτι και για το κοινωνικό σύνολο φίλε μου.
Τζάμπα πελατεία, τζάμπα παράγοντας και τζαμπατζής σε όλα.