

Δυστυχώς όμως, αποφαίνεται ότι όλες οι επόμενες νομοθεσίες απλά αχρηστεύουν τον κλιματικό νόμο και δεν του δίνουν καμία υπόσταση. Το τελευταίο ειδικά νομοσχέδιο του Υπουργείου Ενέργειας (3/2013) στην τελική του μορφή οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα (εμμέσως) θα παρεκκλίνει της πορείας της και δεν επιθυμεί την κλιματική ουδετερότητα. Πιο συγκεκριμένα, όπως ορθά επισημαίνεται στο άρθρο, στο νέο νόμο επιτρέπεται η αδειοδότηση νέων και υφιστάμενων (προς έγκριση) μονάδων ορυκτού αερίου στην ηλεκτροπαραγωγή. Ουσιαστικά δηλαδή η Ελλάδα συγκαταλέγεται πια στο σκληρό “μαύρο’ μπλοκ χωρών με γνώμονα την αύξηση του ορυκτού αερίου στην οικονομία.
Το πρόβλημα δυστυχώς είναι ότι εκτός του κινδύνου απόκλισης του στόχου, η χώρα ρισκάρει μεγάλη αύξηση του κόστους στην ηλεκτροπαραγωγή και μεγαλύτερες στρεβλώσεις στην αγορά (που έχει τόσο πολύ ανάγκη αυτή τη στιγμή το άνοιγμα σε δίκτυα για μικρούς παραγωγούς με ΑΠΕ, ενεργειακές κοινότητες κλπ). Θα είχε σίγουρα ενδιαφέρον να δει κανείς πώς επίσης η διευκόλυνση αυτή θα οδηγήσει σε περαιτέρω απομάκρυνση από τον στόχο της ενεργειακής εξοικονόμησης (που η ΕΛλάδα ήδη έχασε κατά 25% τον υφιστάμενο στόχο, ενώ ο νέος είναι πολύ υψηλότερος).
Είναι σημαντικό να καταλάβουν οι φορείς ότι ο ενεργειακός σχεδιασμός απαιτεί ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ και ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ. Με αποφάσεις τόσο σημαντικές τελευταίου λεπτού, θα έχουμε πάλι τις γνωστές οπισθοδρομήσεις και φέρνουμε τις νέες γεννιές πάλι σε ενεργειακά αδιέξοδα…