Καυτό αυτό το Σαββατοκύριακο στο δήμο Κορινθίων, που  βίωσε την κορύφωση μιας μακράς περιόδου εσωστρέφειας και εσωτερικών εντάσεων στην παράταξη του δημάρχου Νίκου Σταυρέλη.

Παρακολουθήσαμε το  χρονικό ενός πολιτικού «διαζυγίου» που, αν και ήταν προαναγγελθέν, παρέμενε χωρίς κάθαρση, χωρίς ουσιαστικές εξηγήσεις, χωρίς καθαρούς ρόλους.

Η παράταξη “ΠΝΟΗ Δημιουργίας”, η οποία είχε χτιστεί πάνω σε μια πλατιά συμμαχία με πρόταγμα τη διαφάνεια, την αποκέντρωση αρμοδιοτήτων και τη συνεννόηση, βρέθηκε σε συνθήκες πολιτικής αστάθειας και δημόσιας αμφισβήτησης — όχι από την αντιπολίτευση, αλλά εκ των έσω.

 Η αρχή της ρωγμής

Η άρνηση δύο προβεβλημένων στελεχών, της Γεωργίας Στριμενοπούλου και του Δημήτρη Μανωλάκη, να αναλάβουν χαρτοφυλάκια που τους πρότεινε ο δήμαρχος, αποτέλεσε την πρώτη δημόσια ένδειξη ρήξης.

Και ήταν απολύτως αντιφατική με τη δημόσια εικόνα των ίδιων. Η μεν Στριμενοπούλου είχε λάβει την πρωτιά σε σταυρούς και είχε δείξει ενδιαφέρον για την Αντιδημαρχία Κοινωνικής Πολιτικής· ο δε Μανωλάκης, (που οι φήμες τον έφερναν δυσαρεστημένο)  απέρριψε την Αντιδημαρχία Πολιτισμού λόγω «φόρτου εργασίας» (δήλωση που καταγράφηκε δημοσίως), δεν αποσαφήνισε  όμως γιατί θα μπορούσε να συνεχίσει στην αντιδημαρχία Τεχνικών Έργων.

Αν η απόφαση αυτή είχε ηθικό ή πολιτικό υπόβαθρο,  όφειλαν να το δηλώσουν.

Aν ο Νίκος Σταυρέλης είδε πως υπάρχει πρόβλημα με τα πιο κοντινά του στελέχη θα πρέπει να μας πει εάν συζήτησε και  μαζί τους τότε για να το ξεπεράσει. Εάν εξάντλησε όλες τις παραμέτρους και διερεύνησε όλα τα προβλήματα που οδήγησαν σε τέτοια απόσταση.

 Η περίπτωση Μποζίκη

Η απόρριψη, μέσα από τη Δημοτική Επιτροπή, της πρότασης για κατάρτιση των όρων διακήρυξης έργου 4 εκατομμυρίων ευρώ για ασφαλτοστρώσεις, αποτέλεσε σημείο καμπής. Η διαφοροποίηση των συμβούλων  της παράταξης —του Δημήτρη Μανωλάκη και του Τάσου Μποζίκη— οδήγησε στην απόρριψη της εισήγησης, αφήνοντας το έργο στον αέρα.

Το ερώτημα δεν είναι μόνο τεχνικό ή διαχειριστικό. Είναι βαθιά πολιτικό.

Ο Τάσος Μποζίκης  καταψήφισε για δεύτερη φορά το θέμα όταν ήλθε στην δημοτική επιτροπή ξανά και επικαλέστηκε λόγους συνείδησης. Ο δήμαρχος τον «κατέβασε από το τρένο», όπως λέγεται, αλλά τον άφησε να περιμένει στον σταθμό. Μια στάση αμφίσημη, που περισσότερο επιβεβαίωσε τη σύγχυση παρά την ξεκαθάρισε.

 Το «ναι μεν, αλλά» του Χατζή

Σε κρίσιμο θέμα , όπως αυτό της τροποποίησης του προϋπολογισμού ο Χατζής ψήφισε «ναι μεν, αλλά», επιβεβαιώνοντας πως το πρόβλημα συνοχής και πολιτικής γραμμής δεν περιορίζεται σε δύο ή τρία πρόσωπα. Είναι ζήτημα γενικότερης πολιτικής συνεννόησης – ή μάλλον της απουσίας της.

Το πρόσφατο ΔΣ με θέμα την αντικατάσταση μελών απο το ΔΣ της ΔΕΥΑΚ και η εισήγηση του δημάρχου να αναλάβει εκείνος την προεδρία έκανε το σώμα “Κούγκι”με πρωτοστατούσα την…αντιπολίτευση!

Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε πως η φιλοσοφία αποκέντρωσης που προώθησε εξαρχής ο δήμαρχος, έφτασε να δημιουργήσει «πολιτικά αυτόνομους» αντιδημάρχους και προέδρους οργανισμών. Στελέχη που θεώρησαν, όπως φαίνεται, ότι η ανάκληση ή η αντικατάστασή τους αποτελεί προσωπική προσβολή.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η δυσφορία που υπήρξε για την  ανάληψη του τομέα των Τεχνικών Έργων από τον ίδιο , όταν αυτό κρίθηκε αναγκαίο. Ή ακόμη, η ένταση γύρω από την προεδρία της ΔΕΥΑΚ. Περιστατικά που δείχνουν ότι η εσωτερική ιεραρχία είχε ξεπεραστεί από την προσωπική φιλοδοξία — κάτι που πολιτικά οδηγεί σε αποσταθεροποίηση.

 Ο πολιτικός απόηχος

Ο δήμαρχος Νίκος Σταυρέλης, ως επικεφαλής της παράταξης, φέρει την πολιτική ευθύνη για τη διαχείριση όλων αυτών των εσωτερικών εντάσεων.

Οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται αν το πρόβλημα λέγεται Στριμενοπούλου, Μανωλάκης ή Μποζίκης ή Χατζής. Δεν τους νοιάζουν οι εσωτερικές διαφωνίες ή οι μικροπολιτικές κινήσεις, αν δεν τους εξηγηθούν έγκαιρα και καθαρά.

Εξάλλου μακρύς πολύ ο καιρός μέχρι τις εκλογές.

Θα ερμηνευτούν γρήγορα και οι ανεξαρτητοποιήσεις απο τις διαγραφές. Όλα έχουν τον συμβολισμό και την εξήγησή τους. 

Αλλά επι της ουσίας…

Ο δημότης ενδιαφέρεται για την πόλη, για τα έργα, για τις παρεμβάσεις. Αντιλαμβάνεται τις συμμαχίες της ΠΝΟΗΣ και τις πολιτικές ισορροπίες, αλλά δεν επιθυμεί να διχαστεί — θέλει να κατανοήσει. Δεν τον ενδιαφέρει ποιος έχει το “χρώμα” της εξουσίας, αλλά αν αυτή η εξουσία αποδίδει.

Το «σούσουρο» που δημιουργήθηκε το Σαββατοκύριακο είναι αποτέλεσμα μιας πολιτικής διαχείρισης που άργησε να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Και αυτό, με ευθύνη πρωτίστως της διοίκησης.

Οι πολίτες της Κορίνθου δεν ζητούν ούτε εξιλαστήρια θύματα ούτε όμως και σωτήρες.

Ζητούν μια δημοτική αρχή που να λειτουργεί, να συντονίζεται και να παράγει έργο. Αυτό ακριβώς λείπει αυτή τη στιγμή. Και αυτό θα είναι το πραγματικό στοίχημα του Νίκου Σταυρέλη από εδώ και πέρα.