

Η πρόσφατη απουσία της μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης από τη λογοδοσία του Δημάρχου Κορινθίων επανάφερε στο προσκήνιο μια κρίσιμη, αλλά ξεχασμένη συζήτηση: Ποιος ευθύνεται για την υποβάθμιση του ρόλου της αντιπολίτευσης στους ΟΤΑ;
Και κυρίως, γιατί οι αντιπολιτευόμενες παρατάξεις αποφεύγουν να μιλήσουν πολιτικά;
Ο κ. Βασίλης Νανόπουλος, επικεφαλής της «Συμμαχίας Πολιτών» και πρώην δήμαρχος, χαρακτήρισε τη διαδικασία της λογοδοσίας «χάσιμο χρόνου». Υποστήριξε πως ο δήμαρχος ενημερώνει επαρκώς μέσω συμβούλων και φιλικών μέσων ενημέρωσης, ενώ καταλόγισε θεσμικό έλλειμμα στη διαδικασία, λόγω απουσίας ουσιαστικού διαλόγου και δυνατότητας δευτερολογίας.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο κ. Δημήτρης Πρωτοπαπάς, που αρκέστηκε σε υπενθυμίσεις του «αντιπολιτευτικού παρελθόντος» του σημερινού δημάρχου, λες και η απουσία της παράταξής του μοιάζει με τη ΝΕΜΕΣΙΣ ένα πράγμα γι αυτό που έκανε εκείνος τότε, δίχως καμία αναφορά στην πραγματική πολιτική ρίζα του προβλήματος: τις θεσμικές αλλαγές που επιβλήθηκαν στην Αυτοδιοίκηση επί των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας και έχουν μετατρέψει το δημοτικό συμβούλιο από πεδίο ελέγχου, σε χώρο επικοινωνιακού μονόλογου.
Πολιτικό κενό με ονοματεπώνυμο
Ας είμαστε σαφείς: η κατάργηση ουσιαστικών αρμοδιοτήτων των δημοτικών συμβουλίων, η υπερσυγκέντρωση εξουσίας στη Δημοτική Επιτροπή, η συνειδητή αποδυνάμωση του ρόλου της αντιπολίτευσης είναι επιλογές της κυβέρνησης.
Είναι προϊόν συγκεκριμένης πολιτικής αντίληψης που αντιμετωπίζει την Αυτοδιοίκηση ως χώρο διοίκησης και όχι συμμετοχής.
Ο κ. Νανόπουλος, όταν κατείχε τη θέση του δημάρχου, ουδέποτε ανέδειξε ή κατήγγειλε αυτές τις εξελίξεις.
Δεν τον είδαμε να διεκδικεί θεσμική ενίσχυση του διαλόγου, ούτε να στρέφεται ενάντια στις αποφάσεις του Υπουργείου Εσωτερικών που υποβάθμισαν τον ρόλο των εκλεγμένων σωμάτων.
Η σημερινή του διαμαρτυρία ηχεί υποκριτική, όταν δεν συνοδεύεται από αυτοκριτική για πράγματα που δεν έκανε όταν είχε την ευθύνη της διοίκησης.
Από την άλλη, η σιωπή του κ. Πρωτοπαπά σε σχέση με τις κεντρικές πολιτικές αιτίες αυτής της απορρύθμισης είναι εξίσου απογοητευτική. Κυρίως γιατί τα περισσότερα μέλη της ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΠΟΛΗΣ προέρχονται από τον προοδευτικό χώρο.
Αντί για μια τοποθέτηση που θα εξηγεί πώς και γιατί η κυβέρνηση αποψίλωσε τον ρόλο της μειοψηφίας, περιορίστηκε σε αντιπαραθέσεις τύπου «κι εσείς τα ίδια κάνατε τότε».
Μα αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα: η αντιπαράθεση καταλήγει σε ανταλλαγή μομφών, όχι σε πολιτική ερμηνεία ή πρόταση.
Η ευθύνη δεν είναι του θεσμού – είναι της σιωπής
Εν κατακλείδι, δεν θα διαφωνούσε κανείς με την συνειδητή απουσία από την διαδικασία της λογοδοσίας, αν αυτή είναι μια πολιτική στάση διαμαρτυρίας απέναντι σε αυτό που συντελείται.
Αναλύεται, υπογραμμίζεται και έχει συνέχεια.
Το έλλειμμα ουσιαστικού διαλόγου στη λογοδοσία δεν είναι νέο. Είναι γνωστό πως δεν προβλέπεται δυνατότητα δευτερολογίας και οι απαντήσεις δίνονται επιλεκτικά. Αλλά αλήθεια: ποιος πάλεψε για να αλλάξει αυτό; Ποιος ανέδειξε θεσμικά αυτό το πρόβλημα πέρα από την τρέχουσα μικροπολιτική αντιπαράθεση;
Γιατί στην τελική,τι βλέπουν οι πολίτες; Εναν δήμαρχο που «μονολογεί» και μια αντιπολίτευση που σιωπά όταν πρέπει να μιλήσει πολιτικά.
Τι μέλλον μπορεί να έχει τούτος ο τόπος όταν τα πάντα αναλύονται με όρους μικροπολιτικής;
Κανένα!