Κοίταξε να δεις τώρα, τι συναντά κανείς όταν γεννιέται γυναίκα.
Από τα πρώτα της βήματα, μαθαίνει να υφαίνει όνειρα, να χτίζει φρούρια από ελπίδα και να χορεύει με τη μουσική της καρδιάς της.
Την μεγαλώνουν με παραμύθια για πριγκίπισσες και ιππότες, μπαλέτο, πιάνο και ξένες γλώσσες. Στα χρόνια τούτα μπορεί και κάποια πολεμική τέχνη για να δυναμώνει τις αντοχές της.
Και εκεί που βάφεται όλο το παιδικό δωμάτιο ροζ ξαφνικά αρχίζουν οι εκατέρωθεν παρεμβάσεις.
Αρχίζει να μεγαλώνει.
Και τότε φεύγει από το τοπίο το παραμύθι της Σταχτοπούτας και ξεκινά να σμιλεύεται η ανεξαρτησία και η αυτοπεποίθηση.
Να συνυπάρχουν η μόρφωση, με την οικοκυρική.
Το άψογο νύχι, με την εγκυκλοπαιδική γνώση.
Ξαφνικά της μαθαίνουν να αγαπά τον εαυτό της, να σέβεται το σώμα της και να διεκδικεί τα δικαιώματά της.
Πώς θα γίνει αυτό;
Δεν θα φωνάζει πολύ, θα εννοεί όσα λέει και αν βρεθεί σε δύσκολη θέση θα κοιτάξει το παράθυρο και θα κάνει το σήμα κινδύνου.
Στο ταξίδι της, συναντά δυσκολίες, διότι θα πρέπει να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις που δοκιμάζουν την αντοχή της, με αποτελεσματικότητα και ωριμότητα. Και αυτό από πολύ νεαρή ηλικία.
Όλη της η ζωή είναι η πάλη με τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις.
Της λένε «πρέπει» να είσαι ευγενική, υπομονετική, θηλυκή.
«Πρέπει» να φροντίζεις τους άλλους γιατί είσαι γυναίκα.
Πρέπει να δίνεις αναβολή στα θέλω σου για να κάνεις οικογένεια.
Πρέπει να αποδεικνύεις κατ’ εξακολούθηση πόσο καλή εργαζόμενη είσαι. Και αρκεί μια λέξη “φαλλοκρατική”για να γκρεμίσει ό,τι με κόπο έχτισες όλα τα χρόνια της ύπαρξής σου.
Πρέπει να πλένεις καλά τα πιάτα για να μην θεωρηθείς ανοικοκύρευτη.
Πρέπει να ξέρεις να μαγειρεύεις για να μην θεωρηθείς μια εντελώς αλλού ιστορία.
Πόσα “πρέπει”- βάδισμα σε πατημασιές των προηγούμενων γενεών- που σε κατατρέχουν ακόμα και πάντα!
Και δεν είναι μόνο το πρέπει, είναι και εκείνο το περίφημο “μη” .
Στον κόσμο τον γεμάτο αντιφάσεις σε παροτρύνουν να μην φοβάσαι να εκφράσεις την άποψή σου, να διεκδικήσεις την ισότητα, να κυνηγήσεις τα όνειρά σου.
Να μην δέχεται την τοξικότητα ούτε την κακοποίηση της ψυχής σου.Και εκεί ξεκινά το άλλο ¨”παραμύθι” με το λύκο!
Κανένας δεν σου διασφαλίζει την ακεραιότητά σου.
Η ζωή που σου προσφέρουν στον 21ο αιώνα είναι μια ζωή γεμάτη εκπλήξεις και αυτοσχεδιασμούς επιβίωσης.
Πώς να μην είσαι λοιπόν εσύ, η γυναίκα, ένα πλάσμα γεμάτο αντιθέσεις;
Μια σύνθεση δύναμης, ευαισθησίας,λογικής και διαίσθησης;
Αφού βαδίζεις, αναπνέεις, επιλέγεις και ζεις μέσα από τη διαίσθησή σου..
Ακόμα και όταν σκληραίνεις και ανοίγεις τους δικούς σου μοναχικούς δρόμους είναι γιατί πληγώθηκες πολύ στο μικρό σου ταπεινό σύμπαν και δημιουργείς μέσα σου μια νέα ζωή…
Γιατί είσαι γυναίκα, η δημιουργός της ζωής, η πηγή έμπνευσης, μια φωνή που ακούγεται δυνατά.
Σε κάθε γυναίκα, ένα σύμπαν ολόκληρο, μια ιστορία που γράφεται με μελάνι από θάρρος και αγάπη.
Μια ιστορία που αξίζει να ακουστεί, να τιμηθεί, να γιορταστεί.