Το ‘τραγικό δυστύχημα’, με συνέπεια το θάνατο 57 νέων ανθρώπων στα Τέμπη, ανέδειξε,για μία ακόμα φορά,τις παθογένειες της χώρας μας
Παθογένεια 1η:η δίκοπη κυβερνητική διαχείριση
Από την πολύ πρώιμη εκτίμηση του Πρωθυπουργού ‘ότι μοναδικός υπεύθυνος είναι ο σταθμάρχης’ ή την όψιμη για την ευθύνη της Hellenic train μέχρι τις άστοχες[μέχρι και κυνικές]δηλώσεις υπουργών και στελεχών της ΝΔ,δημιουργείται η εντύπωση της συγ-κάλυψης ενός αόρατου ενόχου[χωρίς όνομα;]
Παθογένεια 2η:η κομματική αντι-παρά-θεση με φόντο τον πόνο των συγγενών των θυμάτων
Τέτοια ζητήματα δεν προσφέρονται για μεγαλοστομίες,συνωμοσίες,κατάρες,σενάρια και μοτίβα,ούτε για ιδεοληπτικές ανα-λύσεις.Προφανώς η Αντιπολίτευση οφείλει να ελέγξει την Κυβέρνηση και τους αρμόδιους[διαχρονικά] υπουργούς,όμως οι κραυγές ή τα ‘καπελώματα’ δεν συμβάλλουν στην αποκάλυψη της Αλήθειας
Παθογένεια 3η:η αργοπορούσα Δικαιοσύνη
Όσο κι αν η υπόθεση είναι περίπλοκη κι έχει πολλές πτυχές[ποινικές,διοικητικές,δικονομικές κλπ],τούτο δεν συνεπάγεται την επ’άπειρον καθυστέρηση ή παρακώλυση των διαδικασιών από οποιονδήποτε παράγοντα,διότι η κάθαρση μόνον από την απονομή του δικαίου μπορεί να επέλθει
Παθογένεια 4η:τα ΜΜΕ και η κοινή γνώμη
Οποιαδήποτε υπόνοια ή πληροφορία κι αν διακινείται δεν παρέχεται το δικαίωμα ‘στους δικαστές της οθόνης’ να αποπροσανατολίζουν ή να θολώνουν την εικόνα,με φωνασκίες κι αλληλοκατηγορίες.Ιδίως αν πρόκειται για δικηγόρους ή καθηγητές του δικαίου
Στο σημείο αυτό πρέπει να κάνει αυτοκριτική η διοίκηση της ΕΡΤ για τη δειλή παρουσίαση των μεγάλων συγκεντρώσεων
Παθογένεια 5η:η σύγκριση ή ο συμψηφισμός με άλλα φονικά γεγονότα[Μάτι,Σάμινα κλπ]
Καμία τραγωδία δεν είναι ίδια με κάποιαν άλλη και ουδείς ένοχος κρίνεται με βάση την ευθύνη προγενέστερων
Οι νεκροί είναι ψυχές κι όχι αριθμοί
Παθογένεια 6η:ο εθισμός της ελληνικής κοινωνίας στο θάνατο
Μολονότι οι συγκεντρώσεις ενσυναίσθησης,συμπαράστασης,αγανάκτησης έδωσαν μία ‘ανάσα ζωντάνιας’,η κοινωνία μας δεν σέβεται ούτε τον φυσικό ,ούτε τον κοινωνικό θάνατο των συνανθρώπων μας[ελλήνων και ξένων]
Παθογένεια 7η:η απουσία της διανόησης
Με λίγες εξαιρέσεις η Ακαδημία,τα ΑΕΙ,οι φορείς των γραμμάτων και των τεχνών μοιάζει σαν να έχουν εκχωρήσει την έκφραση συμπόνοιας στους καλλιτέχνες
Δεν μπορώ να γνωρίζω αν το ‘Δεν Ξεχνώ’ θα λειτουργήσει αυτή τη φορά ή θα το καλύψει η καθημερινότητα της δύσκολης επιβίωσης.Ελπίζω τα καντήλια της μνήμης να μην τα ανάβουν στο μέλλον μόνον οι πατεράδες και οι μανάδες των αθώων θυμάτων
ΥΓ.’Λοιπόν μεταλλάχτηκες
Σε κοιτάς και δεν ντρέπεσαι’[Μαρία Σκουρολιάκου,ΜικροΓραφές]