… καθιερώναμε ελεύθερα συσσίτια; [Άσχετη ερώτηση;]
Σπεύδω να διευκρινίσω, ότι δεν το προτείνω -τουλάχιστον για την ώρα. Το ρωτάω για να σκεφθούμε λίγο περισσότερο την καλή περίπτωση να πάρουμε τα βουνά. Όχι δηλαδή για να ξεφύγουμε, αλλά για να ανταρτέψουμε, με κάποιο δημιουργικό τρόπο.
Θυμίζω ότι ψάχνουμε απάντηση στην ερώτηση της οικοδέσποινας “Πώς μπερδευτήκαμε έτσι;”
Κατά πρώτον, για τους δυσανεκτικούς στις πρωτοτυπίες, ελεύθερα συσσίτια έχουν υπάρξει στο παρελθόν. Όχι στην αρχαία Αθήνα -είχαν μόνο για τους απόρους το Πρυτανείο. Υπήρξαν στην Κρήτη, στη Σπάρτη και άλλες δωρικές πόλεις -φυσικά και στην Κόρινθο.
Εμβαθύνοντας στις συνέπειες του θεσμού, θα έλεγα ότι είναι βάθρο κοινωνικής συνοχής. Είναι εμφανές ιστορικά, αλλά νομίζω έχει και ασφαλή επιστημονική εξήγηση: Όταν τρώει κανείς, έχει υποσυνείδητα την ανησυχία ότι κινδυνεύει να του πάρει το φαγητό κάποιος άλλος. Όταν συντρώγει ανενόχλητος, και καθημερινά, αυτό το αμυντικό ένστικτο σβήνει σύντομα.
Δεν θα επιμείνω, όμως, όχι μόνο στην πρόταση αλλά ούτε και στην ως άνω εξήγηση. Το θέμα μου είναι άλλο, και είναι ακριβώς αυτό: ποιός ΜΠΟΡΕΙ να απαντήσει στην “άσχετη ερώτηση” που έκανα αρχή-αρχή;
Τονίζω ότι δεν ρωτάω ποιός ΘΕΛΕΙ, ποιός έχει τη διάθεση να το ψάξει δηλαδή. Ρωτάω -τελειώνω!- ποιός ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ π.χ. να δώσει ζωντανή συνέντευξη στην κ.Σουκαρά, απαντώντας σε ό,τι τον ρωτήσει για τις συνέπειες στο κύκλωμα της διατροφής, στην υγεία, στην εγκληματικότητα, στον πολιτισμό -δεν έχει τέλος το ντόμινο.
Κι αν το δέλεαρ προβολής δεν επαρκεί, να βάλουμε -πάντα υποθετικά- και 1.000 ευρώ στοίχημα;
Άλλη άσχετη ερώτηση, με πιό λίγους θεωρητικά! αντιπάλους: Τί θα γινόταν, αν καθιερώναμε σεληνιακές εβδομάδες;
Δική μου η φαεινή ιδέα, οπότενες εξηγώ: Θα κρατήσουμε τα χρόνια και τους μήνες σύμφωνα με τις κινήσεις του Ήλιου -όπως τώρα. Θα αλλάξουμε -λέω- αυτό το ρουτινιάρικο 7ήμερο, και θα το κάνουμε να παρακολουθεί ευέλικτα τη Σελήνη.
Η ουσία: θα βάλουμε τη Νέα Σελήνη και την Πανσέληνο να πέφτουν πάντα Σαββατοκύριακο. Καθώς, λοιπόν, ο κύκλος της Σελήνης είναι κάπου 29,5 ημέρες, θα έχουμε το σ/κ της πανσελήνου με μία πρόσθετη ημέρα αργίας, και το σ/κ της νέας σελήνης άλλοτε διήμερο άλλοτε τριήμερο.
Γιατί να το κάνουμε; Για να γίνουμε λίγο πιό ρομαντικοί ρε φίλε. Ας μην το αναπτύξω -θα το εκφράσουν τα κορίτσια. Κι ας σκεφτούμε πόσα τροχαία και πόσα εγκλήματα θα γλυτώσουμε με τα χαλαρά σαββατοκύριακα. Όχι;
Αν -αν!- δει κανείς με συμπάθεια την ιδέα για τις σεληνιακές εβδομάδες, και θελήσει να το παλέψει, ας συνυπολογίσει ότι ακόμη το βασανίζουν οι κοινοτικοί με την κατάργηση της θερινής ώρας. Νέα αναβολή διαβάζω…
Οι κοινοτικοί, επίσης, ψάχνουν χρόνια το “ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα”. Τί θα γινόταν, λοιπόν, αν το έψαχναν ως “ελάχιστο εγγυημένο επίπεδο διαβίωσης”; Αναβολές -τί άλλο;
Επιμένω, συνεπώς, και με όση έμφαση μπορώ να δώσω με ένα άψυχο γραπτό, ότι το θέμα μας είναι ΠΡΩΤΑ η εγκεφαλική δυνατότητα να ψάξουμε νέες ιδέες. Πνευματικά σχήματα, δηλαδή, που φιλοδοξούν να γίνουν πράξη. Τα υπόλοιπα, είναι απλώς ονειρώξεις, διαμαρτυρίες, εγκλωβισμοί και τα συναφή της αμπελοφιλοσοφίας.
Με νέες ιδέες, μπορούμε να το παλέψουμε να ξεμπλέξουμε. Χωρίς νέες ιδέες… θα δανειστώ μιά σκληρά εμφατική φράση του Δημήτρη Λιαντίνη: “απεγνωσμένη προσπάθεια ευνουχισμένων στο κρεβάτι”.
Σε φρασεολογία του φιλόξενου Jenny’s World, δια χειρός Γιάννη Πανούση, “Αριστερή αντ-επίθεση χωρίς παίκτες εξτρέμ;”
Διμηνιό 6 Οκτωβρίου 2021
Κώστας Τζαναβάρας
σύμβουλος μηχανικός – συγγραφέας