Αυτή είναι μια ροκ εν ρολ ιστορία που δεν έχει ειπωθεί ποτέ – κι έχει να κάνει με το δερμάτινο μπουφάν του Μπρους Σπρίνγκστιν σαν σύμβολο της άγριας, ζεστής και ατίθασης πλευράς του ροκ.

Είναι μια καλοκαιρινή μέρα του 1975 στη Νέα Υόρκη και ο Μπρους Σπρίνγκστιν δοκιμάζει ένα παλιό δερμάτινο μπουφάν μοτοσικλέτας που φορούσε ο μάνατζέρ του Μάικ Άπελ όταν ήταν έφηβος και το οποίο μόλις έβγαλε από τη σοφίτα.

«Του ταίριαζε γάντι» θυμάται ο Άπελ. «Είπε “αυτό είναι”».

Ο Μπρους κατευθύνθηκε στη συνέχεια στο κέντρο της πόλης με τον σαξοφωνίστα Κλάρενς Κλέμονς και, με το φθαρμένο μπουφάν στην πλάτη και την Telecaster στο χέρι, πόζαρε για ένα από τα πιο εμβληματικά εξώφυλλα άλμπουμ στην ιστορία του ροκ — το εξώφυλλο του «Born to Run».

Το 1978 είχε εξαφανιστεί

Ο Σπρίνγκστιν (25 ετών τότε) συνέχισε να φοράει αυτό το μαύρο μπουφάν με ασημένια καρφιά σε σχήμα αστεριού σε όλη τη διάρκεια της περιοδείας για την προώθηση του άλμπουμ και η εικόνα του να το φοράει, έγινε γνωστή σε όλα τα σπίτια των ΗΠΑ, καθώς το «Born to Run» έγινε η πρώτη του μεγάλη επιτυχία.

Όμως, όταν ο Μπρους επέστρεψε στη σκηνή για την περιοδεία «Darkness on the Edge of Town» το 1978, το χαρακτηριστικό του δερμάτινο είχε εξαφανιστεί.

Και ενώ φόρεσε πολλά παρόμοια κατά τη διάρκεια των ετών, το πραγματικό «Born to Run» μπουφάν δεν ξαναφάνηκε ποτέ — μέχρι που επανεμφανίστηκε μια μέρα το 2010 στον τοίχο του Rock and Roll Hall of Fame στο Κλίβελαντ.

Το Rock Hall δεν αποκάλυψε ποτέ ποιος του το δάνεισε — τροφοδοτώντας ένα μυστήριο που βασάνιζε τους θαυμαστές του Σπρίνγκστιν για δεκαετίες. Ένα μυστήριο που μόνο ο Μπρους και δύο άλλοι άνθρωποι στον κόσμο μπορούσαν να απαντήσουν: ο αρχικός ιδιοκτήτης του δερμάτινου, ο Άπελ και η κοπέλα στην οποία, όπως λέει ο Μπρους, το έδωσε.

Το παιδί από το Κουίνς

Σχεδόν 20 χρόνια πριν από το «Born to Run», το 1958, ο Άπελ ήταν ένα παιδί από το Κουίνς με όνειρα για ροκ εν ρολ, όταν η μαμά του τον ρώτησε τι ήθελε για τα 16α γενέθλιά του. Η απάντηση ήταν προφανής για τον Άπελ, ο οποίος έπαιζε σε μπάντες για πάνω από ένα χρόνο — ήθελε ένα μαύρο δερμάτινο μπουφάν, όπως αυτά που φορούσαν οι επαναστάτες Μάρλον Μπράντο και Τζέιμς Ντιν, και ροκ σταρ όπως ο Έλβις Πρίσλεϊ και ο Τζιν Βίνσεντ.

«Ήθελα να γίνω λίγο ροκ εν ρολ κακό παιδί», είπε ο Άπελ. «Αυτό το μπουφάν ήταν κάτι που έπρεπε να έχεις αν ήθελες να ήσουν και εσύ μέρος αυτού του κόσμου. Ήταν ο τρόπος σου να το δείξεις. Και πίστευες ότι θα μπορούσες να προσελκύσεις γυναίκες με αυτό» πρόσθεσε. «Είχα όλους τους σωστούς λόγους για να το θέλω».

Έτσι, η μητέρα του Άπελ τον πήγε σε ένα τοπικό κατάστημα ρούχων Robert Hall κοντά στα σύνορα Queens-Nassau, όπου εκείνος πήρε από το ράφι ένα δερμάτινο μπουφάν με κόκκινη φόδρα και το φόρεσε.

Ήταν Schott τελικά ή όχι;

Αν και το μπουφάν «Born to Run» συχνά θεωρείται, ότι είναι κατασκευασμένο από τη Schott (την πανταχού παρούσα μάρκα για μοτοσικλετιστές που φορούν ροκ σταρ όπως οι Ramones), πιθανότατα να ήταν ένα απλό μπουφάν από δέρμα βοδιού, από τον ίδιο κατασκευαστή που παρήγαγε δερμάτινα για το πολυκατάστημα Montgomery Ward, το οποίο, σύμφωνα με τον ειδικό σε vintage μπουφάν Jonathan Evenchen, θα είχε στο απόθεμά του ένα κατάστημα Robert Hall στην περιοχή της Νέας Υόρκης.

Ο Άπελ φορούσε το μπουφάν μέχρι που ο πατέρας του τον έπεισε να πάει στο κολέγιο, τότε το «έβαλε κάπου» και το ξέχασε.

Μετά την αποφοίτησή του, βρήκε δουλειά ως τραγουδοποιός και παραγωγός για δισκογραφικές εταιρείες και το 1972 γνώρισε έναν παραγνωρισμένο 22χρονο ροκά από το Freehold του New Jersey — τον Μπρους Σπρίνγκστιν.

Από το Freehold στο Famous

Ο Άπελ αναγνώρισε αμέσως το ταλέντο του Μπρους και του εξασφάλισε μια οντισιόν με την Columbia Records. Αφού υπέγραψαν συμβόλαιο με την δισκογραφική εταιρεία, άρχισαν να ηχογραφούν και να κάνουν περιοδείες. Ωστόσο, οι δύο πρώτοι δίσκοι απέτυχαν παταγωδώς, οπότε ο Σπρίνγκστιν και η μπάντα του έβαλαν τα δυνατά τους για να κάνουν τον επόμενο δίσκο, το «Born to Run», επιτυχία.

Εργάστηκαν για 14 μήνες (περίπου έξι μήνες αφιερώθηκαν μόνο στο ομώνυμο τραγούδι) μέχρι που τον Ιούνιο του 1975 το άλμπουμ ήταν σχεδόν έτοιμο και ήρθε η ώρα να φωτογραφηθεί το εξώφυλλο.

Τότε ο Μπρους (που είχε εμμονή με τα ρούχα) ρώτησε τον Άπελ για το παλιό μπουφάν μοτοσικλέτας, που είχε αναφέρει ότι φορούσε ως έφηβος.

«Το φόρεσε, το κοίταξε και είπε “θα πάω να βγάλω τις φωτογραφίες μου”. Και αυτό ήταν» θυμήθηκε ο Άπελ. «Μπορείτε να φανταστείτε πόσο γρήγορα πάρθηκε αυτή η απόφαση;»

Στον δρόμο για τη φωτογράφιση

«Συμβόλιζε τα ίδια πράγματα που συμβόλιζε και για μένα. Ήταν εξέγερση. Η ζωή δεν είναι πάντα ευτυχισμένη. Μπορεί να είναι και σκοτεινή», πρόσθεσε. «Και οι πατεράδες μας δεν θα φορούσαν ποτέ ένα τέτοιο μπουφάν, γι’ αυτό το θέλαμε.

»Επιπλέον, αγόρασε μια μικρή κονκάρδα με τον Έλβις σε ένα από τα καταστήματα με σουβενίρ στον δρόμο για τη φωτογράφιση. Και την καρφίτσωσε στο μπουφάν».

Ο Μπρους συνέχισε να φοράει το μπουφάν μετά τη φωτογράφιση και κατά τη διάρκεια της περιοδείας «Born to Run», μεταφέροντας αποτελεσματικά τους χαρακτήρες του από τραγούδια όπως «Jungleland», «Night» και «Backstreets» στη σκηνή.

Το φορούσε ακόμη και όταν άρχισε να διαφωνεί με τον Άπελ σχετικά με τη σύμβαση διαχείρισης και η διαμάχη εξελίχθηκε σε μια σκληρή νομική μάχη μέχρι το καλοκαίρι του 1976.

«Το έδωσα σε μια κοπέλα»

Τον Οκτώβριο, ο Μπρους έφυγε από το Palladium Theater της Νέας Υόρκης με το μπουφάν στην πλάτη του ένα βράδυ, υπέγραψε μερικά αυτόγραφα, μπήκε σε ένα αυτοκίνητο και χαιρέτησε. Δεν τον είδαν ποτέ ξανά με το μπουφάν.

Ο Μπρους και ο Άπελ είχαν ελάχιστη επαφή, μέχρι που συμφιλιώθηκαν περίπου μια δεκαετία αργότερα. Όταν επανενώθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ο Άπελ ρώτησε τι απέγινε το παλιό του μπουφάν.

«Τον ρώτησα, μια μέρα “τι έγινε με εκείνο το μαύρο δερμάτινο παλτό;”» είπε ο Appel. «Μου απάντησε “το έδωσα σε μια κοπέλα. Αλλά ξέρεις, θα έκανες το ίδιο”».

Ο Μπρους έβγαινε με κάποιες γυναίκες εκείνη την περίοδο – μία από αυτές ήταν μια μπαλαρίνα ονόματι Κάρεν Ντάρβιν, η οποία ήταν γνωστό ότι φορούσε το μπουφάν εκτός σκηνής κατά τη διάρκεια της περιοδείας «Born to Run».

Στη συνέχεια ήταν η Λιν Γκόλντσμιθ, μια θρυλική φωτογράφος του ροκ, την οποία ο Μπρους έδιωξε από το Madison Square Garden μετά από έναν άσχημο χωρισμό το 1979. Και ήταν και η Τζός Χάιζερ, μια ηθοποιός με την οποία έβγαινε στις αρχές της δεκαετίας του 1980.

                                                  H Τζόι Χάναν και ο Μπρους Σπρίνγκστιν μαζί με φίλους / Facebook

Αυτή είναι η μοναδική

Αλλά υπήρχε και μια τέταρτη κοπέλα («μια ξανθιά από το Τζέρσεϊ») με την οποία ο Μπρους είχε σχέση εν μέσω της δικαστικής διαμάχης του με τον Άπελ. Το όνομά της ήταν Τζόι Χάναν και θυμάται τα πάντα με σαφήνεια.

«Δεν είναι μυστικό ότι είχα το μπουφάν» είπε η Χάναν στην εφημερίδα The Post. «Το φορούσα όταν βγαίναμε μαζί».

Ο Μπρους και η Τζόι γνωρίστηκαν κάποια στιγμή το 1976 στο Stone Pony, ένα πλέον διάσημο μπαρ στο Asbury Park, όπου ο Μπρους ανέβαινε συχνά στη σκηνή, για να παίξει με όποια μπάντα έπαιζε εκείνη τη στιγμή.

Το Pony είχε μόλις ανοίξει το 1974 και, εν μέσω των δικαστικών προβλημάτων και της αυξανόμενης φήμης του, ο Μπρους το έκανε καταφύγιο, όπου μπορούσε να παραμείνει «απλά ένας τύπος σε μια μπάντα», όπως τον γνώριζαν η Χάναν και οι άλλοι στην ακτή.

«Κράτα το!»

Η Χάναν ήταν στα 20 της και είχε μόλις αποφοιτήσει από το κολέγιο, όταν μια μέρα βρισκόταν στο Pony και τράβηξε την προσοχή του Μπρους.

«Μου ζήτησε να χορέψουμε, μετά μου έδωσε τον αριθμό του τηλεφώνου του και μου ζήτησε να τον καλέσω», είπε η Χάναν, και άρχισαν να βγαίνουν ενώ η δικαστική διαμάχη του Μπρους με τον Άπελ τον κρατούσε μακριά από το στούντιο ηχογράφησης.

«Διασκεδάζαμε όπου κι αν πηγαίναμε», είπε. «Δεν μπορούσε να κάνει μουσική. Είχε ένα λευκό φορτηγό που το έλεγε The Supertruck. Απλά περνούσαμε καλά».

Και ο Μπρους της έριχνε συνεχώς το «Born to Run» μπουφάν στους ώμους της — μέχρι που μια μέρα της είπε να το κρατήσει.

«Του άρεσε να το φοράω όταν βγαίναμε», είπε η Τζόι. «Μου το έδωσε γιατί είπε ότι μου πήγαινε καλύτερα από ότι σε αυτόν».

Τελικά χώρισαν

Την άνοιξη του 1977, ο Μπρους και ο Άπελ είχαν διευθετήσει τη διαφορά τους και η E Street Band επέστρεψε στο στούντιο, για να ηχογραφήσει το «Darkness on the Edge of Town».

Η προσοχή του Μπρους στράφηκε ξανά στη μουσική και περνούσε τον περισσότερο χρόνο του μεταξύ του στούντιο και ενός ξενοδοχείου στο Μανχάταν, ενώ αυτός και η Τζόι απομακρύνθηκαν μέχρι που τελικά χώρισαν.

Αλλά δεν της ζήτησε ποτέ να του επιστρέψει το μπουφάν και, αν και εκείνη έφυγε από τα φώτα της δημοσιότητας του ροκ εν ρολ, κράτησε το μικρό δερμάτινο στιλιστικό κομμάτι της καριέρας του ασφαλές σε μια βαμβακερή θήκη ρούχων στην ντουλάπα της.

«Απλά το είχα στη ντουλάπα μου»

Η Τζόι παντρεύτηκε, έκανε παιδιά και μετακόμισε οκτώ φορές από το Νιου Τζέρσεϊ, στο νότο και μετά πάλι στο Τζέρσεϊ — κρατώντας το μπουφάν μαζί της όλο αυτό το διάστημα.

Ήταν σε κακή κατάσταση όταν ο Μπρους της το έδωσε (ο μακροχρόνιος φίλος του και «επίσημος #1 θαυμαστής» του, Όμπι Ντζιτζίκ, χρειάστηκε να αντικαταστήσει μια φορά την ξεφτισμένη κόκκινη φόδρα του) οπότε η Τζόι το φορούσε σπάνια και, αν και δεν προσπαθούσε να το κρύψει, οι περισσότεροι φίλοι και γείτονές της όλα αυτά τα χρόνια, δεν είχαν ιδέα ότι το είχε.

«Ζούσα τη ζωή μου. Απλά το είχα στην ντουλάπα μου», είπε — προσθέτοντας ότι ο σύζυγός της δεν παραπονέθηκε ποτέ για το μπουφάν του πρώην φίλου της, του σούπερ σταρ, επειδή είχε το «προνόμιο» να πηγαίνει σε συναυλίες.

Εκεί που ανήκει

Η Τζόι και ο Μπρους παρέμειναν φίλοι μετά το χωρισμό τους και κάθε φορά που εκείνη περνούσε από μια συναυλία, την έπαιρνε μαζί με την οικογένειά της στα παρασκήνια, για να περάσουν χρόνο με το συγκρότημα, όπως παλιά. Σε μια συναυλία, φόρεσε ακόμη και το μπουφάν, για να δει ο Μπρους ότι το είχε ακόμα.

Ήταν η Τζόι που δάνεισε για πρώτη φορά το μπουφάν στο Rock and Roll Hall of Fame το 2010, και τα επόμενα χρόνια μεταφέρθηκε από το σπίτι της στο Τζέρσεϊ σε διάφορες εκθέσεις, μέχρι που μια μέρα αποφάσισε ότι ανήκε στον Μπρους.

«Αποφάσισα ότι ήταν καιρός να πάει σε ένα καλύτερο μέρος από την ντουλάπα μου», είπε.

Έτσι, τον Ιούνιο του 2022 (λίγο πριν από την 50ή επέτειο του «Born to Run») η Τζόι οδήγησε μέχρι το σπίτι του Μπρους στο Colts Neck και του επέστρεψε το μπουφάν αυτοπροσώπως. Τράβηξαν μια φωτογραφία κρατώντας το μαζί και τώρα το μπουφάν κρέμεται και πάλι στο Rock and Roll Hall of Fame.

«Το κέρδισε»

Παρά το γεγονός ότι το μπουφάν αξίζει μια περιουσία (ο Στίβεν Μ.Χ. Μπράιτμαν του MusicAppraisals.com δήλωσε στην εφημερίδα The Post, ότι δεν θα τον εξέπληττε, αν πιάσει πάνω από 1 εκατομμύριο δολάρια σε μια δημοπρασία) όλα τα χρόνια που το είχε η Τζόι, δεν σκέφτηκε ποτέ σοβαρά να το πουλήσει.

«Ο σύζυγός μου προσπάθησε να με πείσει, να το πουλήσω πριν από χρόνια, όταν προσπαθούσαμε να αγοράσουμε ένα σπίτι. Αλλά εγώ απλά είπα όχι».

Και ο Άπελ (η μητέρα του οποίου θα είχε πληρώσει περίπου 30 δολάρια για το μπουφάν, όταν του το έκανε δώρο) επίσης δεν σκέφτηκε ποτέ, ότι το δερμάτινο ανήκε σε κάποιον άλλο εκτός από τον Μπρους.

«Το κέρδισε με την αξία του. Ποτέ στη ζωή μου δε θα μπορούσα να κάνω μια τετράωρη παράσταση όπως ο Μπρους στις συναυλίες του. Εκτός από όταν έκανα τον ήχο και τα φώτα για αυτόν» είπε ο Άπελ. «Τι, αστειεύεσαι;».

*Με στοιχεία από nypost.com