Πρόκειται για την μόνη προσωπικότητα πού αναδεικνύεται πλέον ως ηγέτιδα δύναμη,πού ορθώνει το ανάστημα της και λέει τα πράγματα με το όνομα τους, ξεπερνώντας μια πολιτική σκηνή όλου τού πολιτικού φάσματος πού εδώ και πολλά χρόνια είναι κατώτερη τών περιστάσεων όπως αντιστοίχως και οι μικροί, ελάχιστοι ηγετισκοι αυτού ,πού κυβέρνησαν και κυβερνούν ,ως οντα ανύπαρκτα, σκιώδη , φοβικα , προβληματικά , ιδιοτελή, ανεπαρκή , λειτουργούντα ως συστημικά γρανάζια μιας προβληματικής μηχανής,άτολμα,εθνικα επικίνδυνα, εγωκεντρικα και ματαιόδοξα, αντιδημοκρατικα, καταστροφικα,χωρίς όραμα και πνοή, πού μας έκαναν να αισθανόμαστε ταπεινομένοι , πιστοποιημένα φτωχοποιημενοι από τούς οίκους <<αξιολόγησης>>,χωρίς σκοπό,χωρίς προοπτική,χωρίς όνειρα, χωρίς υπόσταση έναντι τής διεθνούς κοινότητας και όχι μόνο…

Πρόκειται για τούς κατ όνομα και καθ’ υπόδειξην κυβερνήτες τής χώρας μας , πού την χρεοκόπησαν, και την κατέστησαν αδύναμη και ανύπαρκτη χωρίς παιδεία,χωρίς Δημοκρατία ,χωρίς Δικαιοσύνη,χωρίς Υγεία,χωρίς Αξιοκρατία,χωρίς Ανθρωπιά,χωρίς σχέδιο πτήσης( πάμε κι όπου βγεί),

μια χώρα πού την παρέδωσαν βορά στα ξένα συμφέροντα μετατρέποντας έναν λαό σε ζητιάνο ,σε δούλο,σε ιπποκόμο πολυεθνικών εταιρειών ,μια χώρα πού εκχώρησαν τις υποδομές της, τό εμπόριο της,τα σπίτια και την ζωή τών πολιτών της,

μια χώρα πού στο ακραίο πλέον σημείο φθοράς της , με ευκολία θυσιάζει, εξορίζει και σκοτώνει τα παιδιά της,

μια χώρα, πού λειτουργεί ως υποζύγιο τών ισχυρών κρατών μιας Ευρώπης πού σκίζει ταχατες τα ιμάτια της για το δίκαιο τών λαών ,αλλά παράλληλα χρηματοδοτεί και εκχωρεί οπλισμό σε μια Τουρκία πού έχει καταλάβει και διατηρεί παρανόμως ευρωπαϊκό έδαφος εδώ και 50 χρόνια στην Κύπρο.

Όλα αυτά λοιπόν τα συσσωρευμενα τραύματα ( ατομικά και συλλογικά)ενός λαού, εθνικά και κοινωνικά ταπεινομένου, βγήκαν όπως η λάβα από ένα ανενεργό εδώ και πολλά χρόνια ηφαίστειο με αφορμή ένα τραγικό γεγονός,την δολοφονία 57 ανθρώπων στα Τέμπη,πού συγκλόνισε τούς πάντες εκτός από τους κυρίως υπευθυνους πού κατά τα συνήθη έψαχναν ξανά τρόπους να διαφύγουν( όπως και οι προκάτοχοι αυτών ) τής προσοχής ενός λαού πού οργισμένος παρακολουθούσε και παρακολουθεί τα λευκά κολάρα τής εξουσίας να

ομιλούν περί ανέμων και υδάτων…έχοντας διάθεση να συγκαλύψουν το ολοφάνερο έγκλημα στην κοιλάδα τών Τεμπών με σκοπό την διατήρηση τής ισχύς τους στην πολιτική σκακιέρα .

Όλα αυτά ,μέχρι τη στιγμή πού ηγήθηκε ο πόνος και η απόγνωση μιας μάνας πού έγινε σύμβολο πλέον και αιτία συγκρότησης μιας ισχυρης ομάδας αντίστασης( Σύλλογος Συγγενών Θυμάτων ) πού ενώθηκε με έναν λαό πού καθοδηγείται από την κυτταρική του μνήμη πού είναι συνδεδεμένη με αγώνες και θυσίες από την αρχαιότητα κι όλας για την Ελευθερία,τη Δημοκρατία,την Εθνική Ανεξαρτησία,το Δίκαιο τών πολλών, ενισχύοντας το ποτάμι τής οργής πού δεν γυρίζει πίσω παρασέρνοντας στο διάβα του άδειους ντενεκεδες τού πολιτικού στερεώματος πού κάνουν κατά την διέλευση τους

εκκοφαντικο θόρυβο ,κορμούς δέντρων από καμένα δάση,υλικά από γκρεμισμενους τοίχους ιδεολογικών συνόρων και στερεοτύπων, υποτακτικούς λακεδες τής εξουσίας, υπερτιμημένα περιττώματα τού κρατικού μηχανισμού,αιολες υποσχέσεις,

θα,όταν και ίσως από πολλά υποσχόμενες προεκλογικές ομιλίες ,μέχρι να βρεθεί στην απεραντοσύνη τής θάλασσας και να γαληνέψει…μέχρι να ζεσταθεί το ταλαιπωρημένο σώμα τού λαού αφέντη πάνω στον σταυρό τού μαρτυρίου από τον ήλιο της δικαιοσύνης και η ψυχή σπάσει τα δεσμά τής όποιας εξάρτησης απ’ το κακό πού ταλανίζει τις ζωές όλων μας πολλές γενιές τώρα.