Μια Ελλάδα τής βίας, τής νοθείας, των μικρών έργων πού παρουσιάζονται ως μεγάλα, των ελάχιστων που προβάλλονται ως μέγιστοι,τής αχαριστιας ,της αλητείας ,τής αερολογίας, τής φανφάρας, τής υπεροψίας ,των μικρών θεών(βλπ.πολιτικων) πού αγορευουν απαγορεύοντας, στα πλατό πού στήθηκαν επί πληρωμή από τους στιβαρους χορηγούς τους πού ανταλάσσουν το δίκαιο και την ψήφιση νόμων, με ακίνητα ,μετοχές και μετρητα σε τηλεοπτικές εκπομπές με θέμα …την<< ανάπτυξη>> ,την ελευθερία,την δικαιοσύνη,την ευρωπαϊκή προοπτική τής χώρας…(τραγική ειρωνία το ξεραμένο αίμα των παιδιών πάνω στις σιδερένιες ράγες τού τραίνου,η μαχαιρωμένη νέα γυναίκα έξω από το αστυνομικό τμημα).
Άχρηστοι μεταξύ αχρήστων ,ελάχιστοι μεταξύ ελαχίστων,σκληροί ,επιπόλαιοι,απατριδες ,κομπλεξικοι,
ολιγαρχικοί και μορφωμένα αδαείς,ομιλούντες επαρκως την Αγγλικήν ,αλλά ουδόλως την Ελληνικήν( αυτή τού Ρήγα, τού Σολωμού, τού Μακρυγιάννη, τού Ελύτη, τού Σεφέρη, τού Ρίτσου) την οποίαν καταργούν και απαξιώνουν συστηματικά με πάθος Λατίνου εραστή.
Η όποια εξαίρεση επιβεβαιώνει τον κανόνα ,και ο όποιος κανόνας σηματοδοτεί το τέλος της Πομπηίας μετά τών επιφανών κατοίκων αυτής.
Βεβαίως αυτή η εξαίρεση δεν αφορά επουδενί την εξουσία και τούς συμμετέχοντες εις αυτην…που ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια με το πρόσχημα τής <<προστασίας>> τού πολίτη , παραβιάζει τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα στο βωμό τού κέρδους,γιατί αυτό το κυνήγι τού κέρδους μέσω των υψηλών προστίμων για κάθε τι από το ελάχιστο έως το μέγιστο,ιδιαίτερα αυτών πού δεν έχουν την δύναμη να το πληρώσουν ,αποδεικνύει ότι αυτοί οι οραματιστές <<ανθρωποφυλακες >>…δεν ενδιαφέρονται ουδόλως για να αποκαταστήσουν τα υποτιθέμενα λάθη μας,αλλά για να εισπράξουν το αντίτιμο για να ενισχυθεί το ταμείο μιας διαλυμένης και προβληματικής οικονομίας (πού όλως τυχαίως περνούν αυτοί καλά και οι άλλοι χειρότερα)σε μια εικονική δημοκρατία που έχει μετεξελιχθεί σε μια διαρκή τρομοκρατία τών πολλών ,όχι βεβαίως αυτών πού θα έπρεπε( βλπ.την κάθε είδους παραβατική ομάδα πού εκτελεί εν ψυχρώ μέρα μεσημέρι) ,αλλά αυτών πού ούτως ή άλλως είναι συνεπείς στην καθημερινότητά τους και που έχουν καταλήξει να είναι οι<< συνήθεις ύποπτοι>> για ένα σύστημα πού αφού δεν μπορεί να πιάσει τούς άλλους( τούς αποδεδειγμένα παραβάτες με τις υψηλές οφειλές στο κράτος)πιάνει αυτούς …δηλ.τους αφελείς πλην τίμιους πού αναζητούν ακόμη το δίκαιο …στα θεσμοθετημένα όργανα … μιας ανύπαρκτης, επιπόλαιης , επικίνδυνης και καταστροφικής διοίκησης κάποιων υψηλόβαθμων γραφειοκρατών χαρτογιακαδων πού αμοίβονται με υψηλά βαλαντια ,βγάζοντας δεκαρικους λόγους για την ανισότητα τών μισθών και των συντάξεων… πού όλως τυχαίως και εδώ έχουν πράξει τα δέοντα για να μην χαίρουν οι άνθρωποι αυτά πού θα έπρεπε να αντιστοιχούν στην εργασία τους.
Καταλήγω λοιπον σ αυτό πού με μεγάλη σοφία , είχε πει κάποτε ο μουσικοσυνθέτης
Γ. Ζουγανελης, για κάποιον πού τον είχε πατήσει και πού περιγράφει επαρκώς τα τεκταινόμενα τής σύγχρονης Ελλάδας τής κατά το ήμισυ με το μπαλωμενο φράκο και κατά το υπόλοιπο με την λερωμενη φουστανέλα από τα γκουρμέ εδέσματα ..τα συνοδευτικά
τών υπουργικών συμβουλίων… <<Αγαπητε …συγγνώμη πού με πάτησες >>….