Θέατρο Περιγιαλίου: Οι «Τρωαδίτισσες»με την Πολυξένη Ορκοπούλου επιστρέφουν τον Οκτώβριο

Κάτι το ιδιαίτερο και αληθινό συμβαίνει σε αυτή την παράσταση. Το ένιωσαν εκατοντάδες θεατές που την παρακολούθησαν με συγκίνηση το καλοκαίρι, στο Θέατρο Χιλιομοδίου «Ειρήνη Παπά» και στο Δημοτικό Θέατρο Αγίου Βασιλείου «Πάνος Βαρδάκας». Και τώρα, τον Οκτώβριο, το κοινό έχει ξανά την ευκαιρία να ζήσει αυτή την εμπειρία: 3, 5, 11 και 12 Οκτωβρίου 2025, ώρα 8:30 μ.μ.

Τι είναι αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει;

Η ιδιαιτερότητα της παράστασης δεν βρίσκεται σε κάποια φανταχτερή καινοτομία ή σε τεχνάσματα εντυπωσιασμού. Το αντίθετο. Η σκηνοθέτης και πρωταγωνίστρια Πολυξένη Ορκοπούλου-Ξανθάκη επιλέγει έναν κλασικό και απέριττο τρόπο σκηνικής αφήγησης — και ακριβώς εκεί κρύβεται η δύναμη.

Δεν υπάρχουν κονσέρβες, δεν υπάρχουν “ευκολίες”. Η μουσική, οι ήχοι, τα τραγούδια… όλα είναι ζωντανά. Η ποντιακή λύρα (κεμεντζές) του Παναγιώτη Κεφαλίδη και το νταούλι του Στέφανου Εξαδάκτυλου δημιουργούν μια φυσική ροή, όπου κάθε ήχος, κάθε αναστεναγμός, γεννιέται μπροστά στα μάτια μας. Το τραγούδι του χορού ακούγεται όχι από ηχεία, αλλά από τις φωνές των ηθοποιών εκείνη τη στιγμή.

Αυτό είναι το θέατρο στην πιο καθαρή μορφή του.

Όπως λέει και η ίδια η σκηνοθέτης:

«Αυτή είναι η μαγεία και η κατάρα του θεάτρου. Μαγεία, γιατί ό,τι γίνεται και ακούγεται είναι από παρθενογένεση. Και κατάρα, γιατί δεν υπάρχει επανάληψη. Η επόμενη παράσταση είναι άλλη.»

Ένας ύμνος στις γυναίκες του κόσμου

Η Πολυξένη Ορκοπούλου-Ξανθάκη ερμηνεύει την Εκάβη και δηλώνει πως οι «Τρωάδες» δεν είναι ένα έργο για τον πόλεμο. Είναι ένα έργο για όσους έμειναν πίσω. Τις γυναίκες, τα παιδιά, τους ηλικιωμένους· εκείνους που δεν κρατούν όπλα, αλλά πληρώνουν το τίμημα.

Η ίδια μιλάει για τον ξεριζωμό ως απώλεια ταυτότητας:

«Δεν είναι μόνο το σπίτι που καίγεται. Είναι οι λέξεις που δεν λέγονται, τα χέρια που δεν ξέρουν πού να πιαστούν, οι προσευχές που δεν έχουν θεούς να τις ακούσουν… Οι γυναίκες της Τροίας είναι για μένα οι γυναίκες κάθε τόπου που χάθηκε.»

Η σκηνική δράση χτίζεται με σώματα, σιωπές και εικόνες. Το κουστούμι γίνεται σύμβολο. Το χώμα, μνήμη. Τα κουρέλια, σημαίες μιας πατρίδας που δεν υπάρχει πια — αλλά ζει μέσα τους.

«Θέλουμε να θυμίσουμε πως ο πόλεμος τελειώνει μόνο όταν οι άνθρωποι ξαναβρούν γη να σταθούν, φωνή να μιλήσουν, καρδιά να αγαπήσουν.»

Οι «Τρωάδες» είναι μια κραυγή που δεν ξεχνιέται. Μια υπενθύμιση πως κάθε ξεριζωμός — χθες, σήμερα, αύριο — είναι κοντά μας. Και πως κάθε γυναίκα, κάθε μάνα, κάθε παιδί που φεύγει από τον τόπο του, κουβαλά μια Τροία μέσα του.

Πληροφορίες Παράστασης:

Ημέρες & Ώρες: 3, 5, 11 & 12 Οκτωβρίου 2025 – Ώρα 8:30 μ.μ.

Κρατήσεις: 27410 86330 & 6970 940350

Σκηνοθεσία / Κινησιολογία: Πολυξένη Ορκοπούλου-Ξανθάκη

Μουσική ζωντανή επί σκηνής:

Ποντιακή λύρα: Παναγιώτης Κεφαλίδης

Τύμπανο: Στέφανος Εξαδάκτυλος

Κοστούμια: Ελένη Χαζάπη

Σκηνικά/Φωτισμοί: Μπάμπης Ορκόπουλος

Διανομή:

Εκάβη: Πολυξένη Ορκοπούλου-Ξανθάκη

Ποσειδώνας: Χρήστος Πετρόπουλος