Νέες ταινίες: Δύσκολες σχέσεις και… «Αγάπη μόνο» στο σύγχρονο Όσλο

Το «Αγάπη μόνο» είναι το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας για τις ανθρώπινες σχέσεις, που εκτυλίσσονται στο ερωτικό Όσλο από τον νικητή της φετινής Χρυσής Άρκτου, τον Νορβηγό Νταγκ Γιόχαν Χάουγκερουντ.

Αγάπη μόνο (Love) (*)**

Δραματική νορβηγικής παραγωγής 2024 (119). Σκηνοθεσία: Νταγκ Γιόχαν Χάουγκερουντ. Πρωταγωνιστούν: Aντρέα Μπρέιν Χόβιγκ, Τάγιο Σιταντέλα Γιάκομπσεν, Μάρτε Ενγκεμπρίγκτσεν, Τόμας Γκούλεσταντ, Λαρς Γιάκομπ Χολμ

Η Μαριάνε είναι μια πραγματίστρια γιατρός που ψάχνει να βρει νόημα στη ζωή της στις ευκαιριακές ερωτικές σχέσεις. Δίπλα της ο νοσοκόμος Τορ παίρνει καθημερινά το φέρι μποτ στο Όσλο μπας και μπορέσει να κάνει νέες γνωριμίες. Στις ζωές των δύο μοναχικών αυτών ανθρώπων που εργάζονται στο ίδιο νοσοκομείο μπαινοβγαίνουν εραστές και φίλοι που έχουν τη δυναμική να τους κάνουν να δουν τα πράγματα με διαφορετικό μάτι.

Δεύτερο μέρος της τριλογίας του Νταγκ Γιόχαν Χάουγκερουντ για τις ερωτικές σχέσεις και τον καταλυτικό ρόλο που έχουν αυτές όχι μόνο στη συνέχιση αλλά και τη βελτίωση της ζωής των περισσότερων ανθρώπων. Με βάση του ένα απέραντα όμορφο και γεμάτο ζεστασιά Όσλο – που έρχεται σε κόντρα με όλα τα στερεότυπα γύρω από τον «καταθλιπτικό σκανδιναβικό βορρά»- ο βραβευμένος φέτος με Χρυσή Άρκτο στο φεστιβάλ Βερολίνου για το «Dreams» (τρίτο μέρος της τριλογίας) σκηνοθέτης, ανατέμνει διεξοδικά τις πολυσύνθετες ερωτικές σχέσεις. Στο καλοκαιρινό Όσλο λοιπόν, οι δύο βασικοί πρωταγωνιστές καλούνται να διαχειριστούν καταστάσεις που φανερώνουν όχι μόνο τις δικές τους ατέλειες αλλά αποκαλύπτουν τον γενικότερο σφυγμό μιας ολόκληρης γενιάς παραδομένης στη μοναξιά και τον κυνισμό.

Το πρόσχημα της ερωτικής αναζήτησης στρέφει το πολυεπίπεδο σενάριο σε πεδία όπου το ζητούμενο δεν είναι ούτε το σεξ ούτε η αγάπη αλλά το άγνωστο και μυστηριώδες της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης. Η αφήγηση, λιτή και συναισθηματικά ελεγχόμενη, υπογραμμίζει την αδυναμία των κεντρικών χαρακτήρων να εντοπίσουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης στην ανύπαρκτη προσωπική ζωή και την αβάσταχτη μοναξιά. Η λέξη-κλειδί είναι η ενσυναίσθηση και η ριζοσπαστική οπτική με την οποία καλούνται να «ξαναδούν» τον κόσμο γύρω τους, υποστηρίζει ο Χάουγκερουντ. Τόσο ο εξιδανικευμένος αυθορμητισμός όσο και η υπερτιμημένη «γλώσσα της αλήθειας» αποδεικνύονται ανίσχυρα όπλα στο πεδίο της πραγματικής μάχης που αφορά στην αναζήτηση της ελευθερίας ως προαπαιτούμενο στοιχείο για να μπορεί κάποιος να ζει με αξιοπρέπεια. Κάπου εδώ ο νορβηγός σκηνοθέτης ανοίγει την κουβέντα για όλα αυτά που μας απασχολούν (έρωτας, φιλία, επαφή, επικοινωνία) και καταλήγει ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει νόημα αν απουσιάζει ο βασικός καταλύτης που είναι η αγάπη.

Roofman: Ενας Τίμιος Κλέφτης» (Roofman) (**)

Κωμική περιπέτεια αμερικανικής παραγωγής 2025 (126). Σκηνοθεσία: Ντέρεκ Σίανφρανς. Πρωταγωνιστούν: Τσάνινγκ Τέιτουμ, Κίρστεν Ντανστ, Μπεν Μέντελσον, Τζούνο Τέμπλ, Πίτερ Ντίνγκλατζ

Ο Τζέφρι που εκτίει ποινή 45 ετών για τις αμέτρητες κλοπές εστιατορίων McDonald’s, το σκάει από τη φυλακή και βρίσκει κρυψώνα σε ένα κατάστημα παιχνιδιών. Εκεί ερωτεύεται σιωπηλά μια υπάλληλο του καταστήματος.

Το σενάριο του Σίαναφρανς («Blue Valentine», «Στο τέλος του δρόμου») που βασίζεται σε μια πραγματική ιστορία επιχειρεί να συνδέσει την κωμική διάσταση ενός πιασάρικου στόρι με τρυφερές αποχρώσεις-ο έρωτας που νιώθει ο κρυμμένος δραπέτης για την υπάλληλο του καταστήματος- αλλά αυτό δεν γίνεται πάντα ομαλά. Παρά τη διασκεδαστική χροιά της ιστορίας που ενισχύεται από την αφοπλιστική παρουσία του Τσάνινγκ Τέιτουμ, το όλο πρότζεκτ μετατρέπεται σε μια γλυκιά φάρσα χωρίς ουσιαστικό κοινωνικοπολιτικό ενδιαφέρον.

Tron: Ares ()**

Επιστημονικής φαντασίας αμερικανικής παραγωγής 2025 (119). Σκηνοθεσία: Γιοακίμ Ρένινγκ. Πρωταγωνιστούν: Τζάρεντ Λέτο, Γκρέτα Λι, Eβαν Πίτερς, Γκίλιαν Aντερσον, Τζεφ Μπρίτζες.

Ο ψηφιακά σχεδιασμένος Ares αναλαμβάνει την αποστολή να εισχωρήσει στην πραγματική ζωή αλλά ο κατασκευαστής του δεν μπορεί να διανοηθεί ότι ο Ares είναι ικανός να αποκτήσει ανθρώπινη συνείδηση.

Η τριλογία «Tron» ολοκληρώνεται με τον Τζάρεντ Λέτο στο ρόλο της υπέρτατης μηχανής τεχνητής νοημοσύνης που όμως αποκτά κάποια συνείδηση και έρχεται σε σύγκρουση με το δημιουργό του. Υπό άλλες συνθήκες η πρωτοποριακή συνθήκη συνάντησης μεταξύ της ανθρωπότητας και της τεχνητής νοημοσύνης που περιγράφεται στο τρίτο «Tron» ίσως να είχε ζουμί αλλά το θέμα μοιάζει να έχει τακτοποιηθεί από την εποχή του «Μπλέιντ Ράνερ» εδώ και 40 χρόνια. Τρομερά τα ειδικά ψηφιακά εφέ χαρίζουν σκηνές που κυριολεκτικά μαγεύουν.

Στα Βάθη του Χειμώνα (Dead of Winter) ()**

Θρίλερ διεθνούς συμπαραγωγής 2025 (98). Σκηνοθεσία: Μπράιαν Κερκ. Πρωταγωνιστούν: Εμα Τόμπσον, Τζούντι Γκριρ, Mαρκ Μεντσάκα, Λόρελ Μάρσντεν

Μια μοναχική γυναίκα εγκλωβίζεται στο παγωμένο τοπίο της βόρειας Μινεζότα και αναζητά βοήθεια στην πρώτη καλύβα της περιοχής που βρίσκει. Εκεί όμως διαπιστώνει την ύπαρξη ενός φυλακισμένου κοριτσιού.

Σασπένς που χτίζεται μεθοδικά και με χαρακτηριστική αυτοπεποίθηση, αν και ο σκηνοθέτης Μπράιαν Κερκ («21 γέφυρες») αδυνατεί να εκμεταλλευτεί πλήρως το υποκριτικό όπλο που διαθέτει. Η ερμηνεία της Έμα Τόμσον μπορεί να είναι εστιασμένη προς ένα ιδιότυπο ρεαλισμό (καμιά σχέση με τους χαρακτήρες της διπλανής πόρτας που μετατρέπονται σε σούπερ ήρωες) αλλά «κλωτσάει» κάπου με την υπερβολική αφέλειά της. Είναι όμως ένα θριλεράκι παλιάς κοπής, διασκεδαστικό και με στρωτή αφήγηση, που βλέπεται με μεγάλο ενδιαφέρον.

Good Boy ()**

Θρίλερ αμερικανικής παραγωγής 2025 (72). Σκηνοθεσία: Μπεν Λέονμπεργκ. Πρωταγωνιστούν: Σέιν Τζένσεν, Αριελ Φρίντμαν, Στιούαρτ Ρούντιν, Ιντι

Ο Τοντ και ο αγαπημένος του σκύλος Ίντι αφήνουν την πόλη και πηγαίνουν να ζήσουν στο παλιό εξοχικό σπίτι που κληρονόμησε ο πρώτος από τον παππού του. Από την πρώτη στιγμή, όμως, ο Ιντι αντιλαμβάνεται, ότι κάτι δεν πάει καλά με το σπίτι.

Μια ερμηνεία για… όσκαρ από τον Ίντι (το πραγματικό όνομα του σκύλου) που πραγματικά εντυπωσιάζει, με τον τρόπο που ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της κάθε σκηνής. Κυρίως στα ζόρικα σημεία όπου η δαιμονική οντότητα αρχίζει να κυριεύει το αφεντικό του, ο τετράποδος ήρωας είναι τρομερά πειστικός. Κρίμα, όμως, που το σενάριο πέρα από τις βασικές ιδέες, που φτιάχνουν την κατάλληλη ατμόσφαιρα, δεν βρίσκει την έμπνευση για να προχωρήσει την τρομακτική ιστορία σε ένα πιο δυνατό και λειτουργικό σχήμα, επιλέγοντας την εύκολη λύση της επανάληψης.

Κων. Καϊμάκης/documentonews.gr