

Όμως οι επικοινωνιολόγοι έχουν συλλάβει πως αυτό δεν φτάνει, δεν αρκεί, πρέπει με διαφορετικό, διαλλακτικότερο τρόπο να δράσει ο πολιορκητικός κριός στις πύλες του κάστρου της αναποφασιστικότητας. Η γερή κρούση παρελθοντολογίας (σε αντίστιξη της μελλοντολογίας) που υπόσχεται την επαναφορά μιας χαμένης χίμαιρας, ενός απολεσθέντος παραδείσου, με μπροστάρη και με σηκωμένο το λάβαρο ένα πολιτικό είδωλο που ανήκει στο πολυπόθητο χθες, καρποφορεί ορισμένες φορές και κερδίζει ψήφους από πολίτες που έχουν λησμονήσει το μέλλον.
Δεν είναι λίγα τα μιμίδια που κατακλύζουν παντού με τις εικόνες του Ανδρέα Παπανδρέου, ονειροπολούν την ευημερία των πρώτων δεκαετιών μετά τη Μεταπολίτευση, των ατελεύτητων πάρτι, της καλοπέρασης, των Ολυμπιακών Αγώνων, του εύκολου κέρδους απ’ το χρηματιστήριο. Ακόμη και οι αγέννητοι νοσταλγούν μια μη βιωμένη πραγματικότητα επειδή έχουν πειστεί πως ήταν καλύτερα τότε.
Με βλέψεις προς τα πίσω, με αποκομμένες όλες τις ευθείες οδούς, ροκανίζοντας οράματα, όλοι, ψηφοφόροι και υποψήφιοι, προτιμούν να αναστήσουν μια πραγματικότητα, ν’ ανακυκλώσουν τα πεταμένα χρόνια, αντί να δημιουργήσουν μια νέα, να χαράξουν νέους κανόνες πλοήγησης. Τα είδωλα που γκρεμίζονται και ξαναστήνονται μονοπωλούν το διψασμένο για σταθερότητα ενδιαφέρον, φυσούν φούσκες μιας δυνητικής ουτοπίας χωρίς να προειδοποιούν πόσο ευπρόσβλητες είναι, υπόσχονται μια ατρωσία των ‘90s που η ιστορία κατέδειξε την κατάληξή της.
Αυτό το τέρας που βρυχάται ενάντια στο μέλλον ξεφεύγει απ’ τον χώρο της πολιτικής και πολλαπλασιάζεται. Στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο, στη λογοτεχνία, στη μουσική, η πάσης φύσεως αναπόληση μαγνητίζει, γητεύει, δεν ανασυστήνει, απλώς καθηλώνει.
Είναι η αδιάλειπτη κλιματική κρίση, οι πόλεμοι, ο ιός του κορωνοϊού που συνεχίζει να ταλανίζει, η αύξηση της εγκληματικότητας, οι τεταμένες διπλωματικές σχέσεις μεταξύ χωρών και τα σενάρια παγκοσμιοποιημένων πολέμων που το έχουν κάνει αλώβητο στο να το νικήσουμε μέσα μας; Το σίγουρο είναι πως με μόνο σύμμαχο τις φυτεμένες ελπίδες στο καλλιεργήσιμο χωράφι τού αύριο μπορούμε ν’ αναδειχθούμε νικητές κι όχι νικημένοι. Κι αυτό ας το έχουμε κατά νου και στην ψήφο μας.